Witamina C , podawana w wysokich dawkach w infuzji dożylnych, może zabijać komórki nowotworowe. Witamina C oddziałuje z żelazem i innymi metalami, tworząc nadtlenek wodoru.W wysokich stężeniach nadtlenek wodoru uszkadza DNA i mitochondria komórek rakowych i zamyka ich dostawy energii i zabija je całkowicie.

Najlepszy ze wszystkich – i w przeciwieństwie do praktycznie wszystkich konwencjonalnych leków chemioterapeutycznych, które niszczą komórki nowotworowe – jest selektywnie toksyczny. Bez względu na to, jak wysokie stężenie, Witamina C nie uszkadza zdrowych komórek.

Nie próbuj używać tego zabiegu samemu. To leczenie musi być stosowane pod kierunkiem specjalistów. Leczenie witaminą C przez wlewy dożylne jest zwykle stosowane w leczeniu raka, ale można go również stosować do leczenia MDM-1, NDM-1 i wirusa Ebola oraz jako profilaktykę.

Dwukrotny laureat nagrody Nobla, Linus Pauling, wraz z dr. Ewenem Cameronem ze Szkocji, przeprowadzili badania naukowe dowodzące, że 10 gramów witaminy C podawanej w IV może przedłużyć życie pacjentów z zaawansowaną chorobą nowotworową sześciokrotnie.

Obecnie istnieje jednak cała dziedzina badań zwana medycyną ortomolekularną, poświęcona naturalnym metodom leczenia, w szczególności wit. C, oraz ich wpływowi na choroby.

„Uważa się, że witamina C działa jako prooksydant w komórce w wysokim stężeniu i powstaje nadtlenek wodoru, który jest szybko usuwany przez katalazę w normalnej komórce” – powiedział dr William Wassell. „Ponieważ komórki rakowe mają niedobór lub brak całkowicie katalazy, nadtlenki zabijają komórkę [raka].”

Istnieje kilka klinik w Stanach Zjednoczonych, które korzystają z tego leczenia. Bright Spot For Health, duża klinika badawcza w Wichita w stanie Kansas, była domem dla wielu badań nad witaminą C przez IV. Oryginalne badania wykonał nieżyjący już dr Hugh Riordon.

W chorobie nowotworowej, Riordan i in. (1995) wykazali prawdopodobieństwo, że witamina C była skuteczną terapią przeciwnowotworową, o ile wystarczająco wysokie jej stężenia można było osiągnąć w guzie (-ach). Naukowcy stwierdzili również, że doustna suplementacja witaminą C prawdopodobnie nie doprowadzi do poziomu witaminy C we krwi na tyle wysoko, aby wywołać bezpośrednie zabijanie guza.

Później, badając pewną linię komórek nowotworowych i zdolność witaminy C do zabijania tych komórek rakowych, Casciari i in. (2001)  wykazał ten punkt. Wykazali, że szybki dożylny wlew witaminy C w postaci askorbinianu sodu w połączeniu z kwasem alfa-liponowym skutecznie osiąga poziomy witaminy C, które są toksyczne dla komórek nowotworowych. Wykazali również, że rozpuszczalny w tłuszczach analog witaminy C, fenylo-askorbinian, był zdolny do skutecznego zabijania komórek rakowych w dawce około trzy razy niższej niż w przypadku niezmienionej witaminy C.

Witamina C została po raz pierwszy zasugerowana jako narzędzie leczenia raka w latach pięćdziesiątych. Jego rola w produkcji i ochronie kolagenu skłoniła naukowców do hipotezy, że uzupełnianie askorbinianu chroni normalną tkankę przed inwazyjnością i przerzutami nowotworowymi (McCormick, 1959, Cameron, i wsp., 1979). Ponadto, ponieważ pacjenci z chorobą nowotworową są często zubożeni w witaminę C (Hoffman, 1985; Riordan, i wsp., 2005), uzupełnianie może polepszyć działanie układu immunologicznego i poprawić zdrowie i dobre samopoczucie pacjenta (Henson i wsp., 1991).

Cameron i Pauling zaobserwowali czterokrotne czasy przeżycia u pacjentów z terminalnym rakiem leczonych dożylnie infuzjami askorbinianu, a następnie suplementacją doustną (Cameron i Pauling, 1976). Większość badań od tego momentu koncentruje się na dożylnym askorbinianach. Uzasadnienie stosowania dożylnych infuzji askorbinianu (IVC) w leczeniu raka:

• Stężenia askorbinianu w osoczu w zakresie milimolowym można bezpiecznie osiągnąć za pomocą wlewów .
• W stężeniach milimolarnych askorbinian jest preferencyjnie toksyczny dla komórek nowotworowych in vitro i jest zdolny do hamowania angiogenezy in vitro i in vivo.
• Witamina C może się kumulować w nowotworach, ze znaczącym hamowaniem wzrostu guza (u świnek morskich) przy stężeniach wewnątrz guza 1 mM lub więcej.
• Opublikowane studia przypadków opisują skuteczność przeciwnowotworową, lepsze samopoczucie pacjentów oraz obniżone wskaźniki stanu zapalnego i wzrostu guza.
• Faza I badań klinicznych wskazuje, że IVC można bezpiecznie podawać przy stosunkowo niewielkich działaniach niepożądanych.

Jeśli duże ilości witaminy C zostaną podane komórkom nowotworowym, duże ilości zostaną wchłonięte. W tych niezwykle dużych stężeniach, przeciwutleniacz Witamina C zacznie zachowywać się jak prooksydant, ponieważ oddziałuje z wewnątrzkomórkową miedzią i żelazem. To chemiczne oddziaływanie wytwarza niewielkie ilości nadtlenku wodoru.

Ponieważ komórki rakowe są stosunkowo mało wewnątrzkomórkowej katalazy enzymu antyoksydacyjnego, wysoka dawka witaminy C w postaci nadtlenku będzie nadal rosła, aż ostatecznie rozpuści komórkę nowotworową od wewnątrz. Skutecznie czyni to wysoką dawkę IVC nietoksycznym środkiem chemioterapeutycznym, który można podawać w połączeniu z konwencjonalnymi metodami leczenia raka. W oparciu o pracę kilku pionierów witaminy C przed nim, dr Riordan był w stanie udowodnić, że witamina C była selektywnie toksyczna dla komórek rakowych, jeśli podana dożylnie. Te badania zostały powtórzone i opublikowane przez dr Marka Levine’a w National Institutes of Health.

Tylko znacznie wyższe dawki witaminy C selektywnie gromadzą się jako nadtlenek w komórkach nowotworowych do punktu działania w sposób podobny do chemioterapii. Te dawki toksyczne dla nowotworu można uzyskać jedynie po podaniu dożylnym.